Eylül

Suskunluğun çekici alışkanlığındayım.

Beni sen kaç kez gömdüysen,

filizlenip hatalarına ithafen

karanfiller açanım.

Saçılmış bir nar gibiyim,

bu gri şehirde.

Sırtımda daha kaç yarın taşıyabilirim?

Dökülüyorken avuçlarıma bir bir benliklerim.

Kahırsal tatsızlıkların deminde ve

bunca zamanın içinde

saatlerin devrimi de yok değil mi?

Sanki her geçen sene eylüller kısalıyor gibi..