İnsan Olmasam

Bazen diyorum, bir ağaç olsam,

Uzatsam köklerimi toprağa, sımsıkı sarılsam ona,

Hiçbir anıyı unutmadan, kütüğümde yaş alsam.

Göğe doğru uzansam,

Selamlasam güneşi her sabah ve akşam.

 

Bazen diyorum, bir kuş olsam,

Dolaşsam dünyayı,

Bir sürüye katılıp, anlasam yardımlaşmayı,

Özgürce uçsam gökyüzünde,

Kanatlarımda hissetsem rüzgârı.

 

Bazen diyorum, bir kedi olsam,

Dolaşsam sokaklarda,

Hem gece hem gündüz,

Bir köşede kıvrılıp uyusam,

Uyuduğum her yeri yuvam yapsam.

 

Bazen diyorum, bir çiçek olsam,

Misler gibi koksam,

Rengarenk yapraklarımla, toprağın boş tuvallerini boyasam,

Saçsam, polenlerimi baharda.

 

Bazen diyorum toprak olsam,

Tüm bitkilere, canlılara ev sahipliği yapsam,

Hissetsem, tüm dünyanın nefes alıp verişini,

Anlasam hem ölümün hem yaşamın kıymetini.

 

Bazen diyorum, bir insan olmasam,

Bilmiyoruz, anılarımıza sarılmayı,

Bilmiyoruz, elimizde var olan şeylerin kıymetini,

Sımsıkı sarılmıyoruz hayata, bir ağacın yapabildiği gibi…

 

Bazen diyorum, bir insan olmasam,

Gökyüzü hep orada, ama bilmiyoruz bakmayı,

Bilmiyoruz yardımlaşmayı,

Bilmiyoruz başkalarından nasıl destek alınacağını, bir kuşun yapabildiği gibi…

 

Bazen diyorum, bir insan olmasam,

Bilmiyoruz, özgürce dolaşmayı

Bilmiyoruz, yuva denilen şeyin varlığının kıymetini,

Bilmiyoruz, asıl yuvanın her zaman kalbimizde olduğunu, bir kedinin yapabildiği gibi...

 

Bazen diyorum, bir insan olmasam,

Bilmiyoruz, çevremizdeki renkleri yansıtmayı,

Bilmiyoruz, başkalarına nasıl yardım edeceğimizi, bir çiçeğin yapabildiği gibi...

 

Bazen diyorum bir insan olmasam,

Bilmiyoruz, yaşamın kıymetini,

Bilmiyoruz, ölümün kıymetini,

Toprağın yapabildiği gibi...

 

Bazen diyorum bir insan olmasam,

Bir ağaç olsam,

Bir kuş olsam,

Bir kedi olsam,

Bir çiçek olsam,

Toprak olsam,

...

 

Doğsam her gün yeniden,

Farklı bir canlı gibi görsem hayatı.

 

Bazen diyorum ki, bir insan olmasam,

Bilmiyoruz ki sevmeyi,

Ne kendimizi ne de başka bir şeyi...