Dergimizin her sayısındaki birbirinden değerli şiir, deneme, hikâye, röportaj, film-kitap analizi ve diğer tüm içerikler sizlerle buluşmayı bekliyor.
Bir yaşamak ki aheste adımlarıyla bir ölümün uçuruma yürümesi gibi... Telaşsız ve sakin bir sadelikte zamansızlıkları atması önce, yetişilemeyen her zaman için
94. Oscar Ödülleri’nin adaylıkları geçtiğimiz günlerde açıklandı. Bu yıl da, bazı adaylıklar mutlu ederken; aday olmayan bazı isimler ise tartışma konusu oldu
Kendinden yaşça küçük birine âşık olduğu için toplum ve değerler tarafından duyguları ve ruhu incitilen bir kadın, bir öğretmen, İngilizce öğretmeni, söz yazarı: Çiğdem Talu
Şehirleri seçiyor taşıtlar, şehirlere taşıyor gürültüsü, kalabalıklardan kaçarken kendisi, kalabalıklara karışıyor karartısı, işte böyle bir baş ağrısı
Duyunuz efendim, yerinden fırlarcasına çarparken şu kalbim, göğüs kafesimde dövüş tutsa aklımla ve büklüm büklüm düğümlenirken midem
Leylim nehâra döndü, sen bana dönmedin. Yazım kışa döndü, gülüm dikene; canım cehenneme döndü, sen gelmedin. Bu ne müthiş bir gidiş, ne muhteşem terk ediştir
Eksiğim var, kapanmayan yaram, yarıda kalmış hevesim. Böyle yarım, böyle natamam, bir tuhaf halim var sen sorma
Tekerlekli sandalye ve yaşlı kadın, bir ömrün habercisi baston, kıvrılarak hastane koridorundan, ölümü nefesime katıyor
Kuşların kanat çırpışı hep çocukluğumu hatırlatır bana. Çocuk olmak bir mavi denizin üzerinden ansız süzülüp gitmekmiş
Bugün gençliğimizi konuşmak istiyorum sizinle. Biliyorum ki siz de okuduğunuzda benimle konuşuyormuş gibi cevap vereceksiniz
Ölüme koşuyoruz adeta, bir avuç sırtlana yemek taşırken ölüme koşuyoruz
İkindi vakti yağmurlu bir günde, içine deniz sızmış şehirlerden birinde, değerini sadece şairlerin bildiği bir cümlede
Hızımıza hız kattığımız, her geçen gün ile yetişmemiz gereken sayısız işimizin çıktığı bir çağdayız. Durmanın ve yavaşlamanın, uzaktan kendine bakmanın, hiçbir şey yapmadan düşünmenin neredeyse imkânsızlaştığı bir dünyadayız
Ne zaman neredeydi şimdi hatırlamıyorum, bir yazara ait olduğu söylenen bir söz okumuştum: “İnsan sevdiği kelimelerden anlaşılır.” diyordu. Varsayalım öyle
Kaşık Hanım o sabah postacıyla konuşmamaya kararlıydı. Kafasını kaldırır kaldırmaz güneş ışınları yaydan çıkan birer ok gibi gözlerinin en içine işledi