Dergimizin her sayısındaki birbirinden değerli şiir, deneme, hikâye, röportaj, film-kitap analizi ve diğer tüm içerikler sizlerle buluşmayı bekliyor.
Çölün, sıcağın, tarihin ülkesi.. Medeniyetlerin en eskisi, dünyanın annesi Mısır.. Sokaklarında yalınayak çocukların koşuştuğu, insanların onca zorluk, siyasi kargaşa ve fakirlik içinde dahi inatla yaşama sevinciyle dolu olduğu bir ülke burası
On gündür dönmüyor dünya belki de on ay. Dün gibi oysa son bakışının derinliğinin aklımı ele geçirişi. Kuşlar bile durmuştu havada olduğu yerde
Bir yoldan çıktık. Bir yola girdik. Bir yerden ittiler. Bir yerden çektiler. Bir daldan attılar. Bir daldan tuttular. Ve biz, onlar değiliz yine
Uzaklardan geldim, yorgun uykusuz. Sana hasret sana vurgun, kilometreleri bir bir eksilttim yollardan. Senden doğan güneşe yaklaştım
Anime izleyenlerin belki de birçok kez duyduğu bir cümle vardır. “Bu yaşına geldin hala çizgi film mi izliyorsun!?”. Bunun nedeni ise Anime yani Japon çizgi filmleri izliyor olmaları. Evet Animelerin çizgi film olduğu bir gerçek. Kelime anlamı olarak da animasyon manasına gelmektedir
Her vazgeçiş seni andırır bana. Sakin bir rıhtımda, ayakları yere basan sorularla, kalakalacaktı içimdeki nefes
Sayın okur, okumuş olduğunuz bu film yorumunu beklediğinizin aksine filmin sinematik değerini anlatmak için değil ana fikrin etkileyiciliği ve hayati değeri için yazma gereği duydum. Filmimiz doğayla iç içe çok güzel bir evde yaşayan çok güzel bir kız çocuğunun orman gezileriyle başlıyor
Bir resmim var bende saklı... Bir resmim ve içinde dünya. Beni güneşten parça yapamadı annem. Çok parçam oldu, sadece soğuk
İstediğim şeyler var. Hayallerimde sahip olduğum. Beni duyabilir misin? Hayaller, ucuz değil sanılanın aksine. Zamanımı, algımı, ruhumu koyuyorum ortaya. Kimseye açık verecek bir ortam değil belki ama yine de savunmasızım sonuna kadar
Hasretlikler birikmiş! Bulut bulut, topak topak... Hikayesiydi bu mülteci kuşların, divitle göğe yazılı
Mehtap vurur havuzun, en gizemli yerinden. Göremiyorum susun, kokular diken diken. Buza dönen bir yanış, kurulanan ıslanış
Tabii değişmek müziğin de insanın da doğasında var. Zaten aynı kalmak, aynı şeyi sürekli yapmak çok sıkıcı bence. O yüzden anlayabiliyorum o değişim psikolojisini diğer gruplarda da. Hangi yöne doğru değişecekleri kendi kararları. Pop yapan biri rap veya rap yapan biri türk sanat müziği yapabilir. Her şey olabilir, iyi hissediyorsa yapsın
bi’ serin akşam, o liman .. sonsuzluğuna ikna olduğu zaman, “nihayet” dedi, mutlu olabilirdi, “peri masalı değilmiş, ıstırap kader değilmiş”
Sana hissettiğim duyguların kokuları hatalarımdan geliyor. Karşı konulmaz bir eylem olarak da gözyaşı, artık haberdar içe doğru aktığından
İnsanlık... İnsanlık dediğimiz kavram çocukluktan başlamaz mı? Peki ya çocukluk nedir? Ben size söyleyeyim. Annen yanında yatarken “Bana sarılır mısın anne?” sorusundaki sevgi arayışıdır